lunes, 29 de marzo de 2010

Rubor facial!


Llevo unos días que me sonrojo con mucha facilidad....o que la gente me hace ruborizar con mucha facilidad.....las razones muy diferentes algunas buenas, otras no tan buenas.
Es curioso, el proceso..... surge un comentario de forma esporádica que no puedes parar por mucho que mires a otro lado, primero te quedas paralizado, seguido de un calorcillo que se inicia por la barbilla o incluso a veces por el cuello, sube poco a poco y en breves instantes ya tenemos a alguien que te dice....Si se ha puesto roja y todo!!!!!! En 4 días llevo 4 veces y cada vez son por situaciones más y más incómodas.... con lo que mañana no tengo ni idea de por donde van a salir las cosas....
A mi me encanta ruborizar a la gente.... bueno en especial a Julio, me gusta mucho verlo con una reacción tan natural como esta y siempre es porqué le tiro florecillas ( es que creo que es inevitable tirarle florecillas a alguien tan fantástico). Ahora me estoy acordando de un día que en una guardia, habíamos puesto mi adjunto de referencia y yo un solo número de teléfono para llamar por la noche, con lo que vino una enfermera y preguntó: ¿Vosotros dos dormís juntos, es que como sólo habéis puesto un número de teléfono?, con lo que mi adjunto pasó del rojo tomate a un color casi morado, con lo que a mi me entraba la risa!!!!
Cuando alguien tiene una parcela de su vida un poco más hermética, cohibe que alguien la descubra de forma tan sencilla, porqué en realidad tú te molestas en disimularlo una y otra vez, y entonces es cuando te das cuenta que no resulta.

Hay momentos de estas ruborizaciones que me han demostrado una vez más alguna de las cosas que quiero cambiar en mi vida!!!!! que siempre están en la cabeza de esa larga lista de cosas que tengo que hacer en mi vida....y que me cuestan horrores, aunque reconozco que he mejorado mucho en muchas de ellas.
Necesito tener la fuerza de voluntad para conseguirlo, y esta sólo sale de uno mismo. Me considero alguien exigente a horrores conmigo misma y también con los demás, pero siempre hay parcelas que por pereza o por inmadurez quedan a manos de su propia fortuna,y considero que debo asumir de una vez por todas.
Esta discusión la tengo casi a diario, y luego me olvido y vuelvo a caer en los mismos errores día tras día. Anhelo mucho el día que pueda escribir que por fin he asumido esas parcelas cómo propias!!!!!!!!!!!!!!!
Objetivo de los próximos 15 días, es asumir en la medida de lo posible estas parcelas... pido a mi lectora más fiel que me recuerde que dentro de 15 días debo escribir un post con los resultados, de este nuevo objetivo. Por cierto el de los 11 km se fue al garete porqué me puse mala y no lo debo retomar.... así que ese objetivo a recuperarlo también!!!

El post de hoy va para las locas del sábado!!!!! porqué me lo pasé genial en el túnel del terror del tibidabo, porqué a veces estar con gente que no conoces te da una visión de ti mismo un poco diferente. Pero sobretodo se lo dedico a Mire... porqué ver la felicidad de la gente a quien quieres, siempre te hace feliz!!!!!!
Ser felices.

1 comentario:

Itxe dijo...

Estimada Noemí...en aquesta vida no es pot i tampoc s'ha de controlar tot! A mi, M'ENCANTA veure't amb la calor i el coloret perquè per algun motiu t'has posat vermella com un tomàquet..ara bé que vol dir moru..normalment la gent es posa més vermella una vegada li recorden lo vermella que està que sinó li diuen.. jejeje... com va ser el cas de dissabte! Per cert...repetiria a totes les atraccions 10.000 vegades abans que en el túnel dels collons! Buf... quina por vaig passar!!!!!

Ah! I per acabar...no siguis tant exigent amb tu mateixa,...com ja saps m'encanta com ets. Menys en el tema d'indicar...jejeje...o serà perquè estava molt nerviosa? Juas juas...

T'estimuuuuuuuuu petardaaaaaaaa